Leworęczność związana jest z lewą lateralizacją. U większości ludzkiej populacji występuje lateralizacja prawostronna, która powoduje dominację prawego oka, prawej ręki i prawej nogi. U osób posługujących się w pisaniu głównie lewą ręką występuje lateralizacja lewostronna – dominuje lewe oko, lewa ręka i lewa noga.
Tendencja do leworęczności pojawia się w okresie niemowlęcym, podobnie zresztą jak pierwsze cechy praworęczności. Praworęczność ustala się u dzieci w wieku około 2-3 lat, a leworęczność u dzieci w wieku 3-4 lat. Pewność, że dziecko będzie posługiwało się prawą lub lewą ręką i będzie to cecha utrwalona przez resztę jego życia, możemy zyskać, gdy skończy 6-7 lat.
W większości przypadków dziecko leworęczne nie ma większych problemów z wykonywaniem różnych czynności. Zdarza się, że ma pewne trudności z trzymaniem przyborów do notowania i rysowania, jednak zwykle szybko uczy się wykonywać niezbędne czynności w sposób inny, niż całe życie robią to jego rówieśnicy.
Jak wychować leworęczne dziecko?
Jeżeli dziecko już we wczesnym okresie życia częściej korzysta z lewej ręki, np. sięgając po zabawki, to nie należy utrudniać mu rozwoju, przestawiając malucha na korzystanie z ręki prawej. Leworęczność nie jest zależna od dziecka, ale związana jest m.in. z uwarunkowaniami genetycznymi. Leworęczność pojawia się niezależnie od woli dziecka i jest związana z lepiej rozwiniętą prawą półkulą mózgu; u praworęcznych lepiej rozwinięta jest lewa półkula mózgu.
Co jest przyczyną leworęczności?
Przyczyną leworęczności są trzy grupy czynników, czyli czynniki genetyczne, czynniki patologiczne i czynniki kulturowe. Choć nadal nie poznano wszystkich przyczyn dominacji ręki lewej, która występuje jedynie u niewielkiego odsetka ludzkiej populacji, to z badań wiemy, że geny odpowiadające za leworęczność wynikają z nieco innej budowy mózgu.
Na podstawie artykułu: Maji Błaszczyk.